Ans Keller – van Hugten

∗ 3 februari 1923 † 11 augustus 2011

Met deze woorden stapte onze moeder op 11 augustus jl. om 13:30 uur uit het leven door middel van euthanasie. Na een wilskrachtig en zelfbewust leven koos zij op 88-jarige leeftijd voor een zelfgekozen einde.

In april 2010 ging het snel lichamelijk slechter met onze moeder. Ze werd bedlegerig en haar mobiliteit raakte ze zo goed als kwijt. Door een opeenstapeling van ernstige, levensbedreigende ziektes en pijn, werd onze moeder bang om zeer hulpbehoevend te worden. Ze vond dat ze een prachtig leven had gehad en het was goed zo. Door een wonder knapte ze redelijk op en hebben we nog een mooi extra jaar met elkaar kunnen beleven. Echter, in juni van dit jaar ging het snel weer bergafwaarts en werd haar oude voornemen weer actueel. Op 8 augustus kreeg ze toestemming van haar huisarts en de scanarts. Ze was opgelucht en knapte geestelijk op, omdat het eindelijk mocht. Op 11 augustus sliep ze op een waardige manier in, omringd door haar kinderen, kleinkinderen en zelfs een achterkleinkind. Wij als kinderen intens verdrietig, maar onze moeder, met een glimlach rond haar mond. Terwijl wij als kinderen haar hand vasthielden sliep zij rustig in. Een zeer “mooi”, waardig en intiem moment dat wij als familie met elkaar mochten delen…..

We hadden afgesproken dat Martien met Irene, mijn vrouw, de laatste verzorging zouden doen. Uiteindelijk ging ik mijn moeder zelf afdrogen, nadat mijn vrouw haar gewassen had. Brigit, de jongste dochter van mijn zus Inge en Inge zelf, gingen ook spontaan meehelpen en onze jongste dochter Femke van 8 jaar smeerde voorzichtig Oma met een lekkere crème in. Eerst wat weifelend, werd ze steeds vrijer, deed haar zelfs lippenstift op en haar halsketting om. Het was een ontroerend en mooi moment waar zelfs plaats was voor humor toen Femke met crème “Oma” schreef op mijn moeders borst….

De dienst vond plaats in Theater “Het Pakhuis” in Hoorn. Onze moeder is jarenlang, tot op hoge leeftijd, een enthousiast amateurtoneelspeelster en danseres geweest en deze optredens waren altijd in dat theater. Passend was daarom de dienst met de kist in het midden van het podium al ware het haar laatste “optreden”. Diverse kinderen en kleinkinderen deden een woordje en haar op één na jongste kleinkind Jolein speelde prachtig piano voor oma.

Martien heeft met onze moeder alles rondom haar overlijden en uitvaart tot in detail besproken.
Hij vroeg mij van tevoren: “Zou je moeder het prettig vinden de man te ontmoeten die straks haar afscheid begeleidt?” Ja, waarom ook niet, het is een logische gedachte…..
In het kader van de discussie rondom euthanasie heeft de NVRV van de periode rond het overlijden van onze moeder een prachtige documentaire gemaakt. Deze is op 30 september vertoond in het Programma “Schepper & Co in het land”.
Onze moeder zei altijd: ”We hebben met z’n allen wat moeilijks gemaakt van de dood, maar deze hoort gewoon bij het leven” En zo is het ook!

Onno Keller, jongste zoon van Ans Keller – van Hugten