Jaap Besteman

∗ 1 juli 1935 † 22 januari 2012

Ik weet het nog als de dag van gisteren, het was 20 december 2011….een paar dagen voor Kerst en de dag dat mijn vader zijn vonnis kreeg.
Mijn vader was een warme en hartelijke persoonlijkheid met een groot gevoel voor humor. Met een grote grijns op zijn gezicht vertelde hij altijd aan iedereen dat hij 104 jaar zou worden. En waarom ook niet? Hij was nooit ziek…… Totdat hij begin december 2011 in het ziekenhuis belandde met buikklachten. Vele onderzoeken volgden en op 20 december kregen we een gesprek met de internist over de uitslag. Het was echt een vonnis….alvleesklierkanker met ingroei in de omliggende weefsels. Geen behandeling meer mogelijk en nog een zeer korte levensverwachting….. Zonder dat we er erg in hadden was Magere Hein mijn vader stiekem van achteren genaderd en stond nu pal achter hem. Wat er dan door je heen gaat is moeilijk te beschrijven, je voelt je helemaal leeg en lamgeslagen. “Tjoh…”, was het enige wat mijn vader kon zeggen.

In de dagen die daarop volgden werd alles op alles gezet om mijn vader zo snel mogelijk naar huis te krijgen, want dat wilde hij graag. Lekker naar zijn eigen huis, bij zijn vrouw, kinderen en kleinkinderen. Daar wilde hij sterven. “En als ik dood ben, dan drinken jullie maar lekker een borrel op me met een hapje erbij!” hoor ik hem nog zeggen.

De weken die hij thuis nog doorbracht waren heel bijzonder en intens. De kinderen en kleinkinderen waren dagelijks om hem heen en daar genoot hij zichtbaar van. Iedere dag zagen we hem echter achteruit gaan. Steeds verder gleed hij van ons weg. Zijn hartslag werd langzaam zwakker en zijn ademhaling oppervlakkiger. Beide ebden als het ware langzaam weg, totdat ze op een gegeven moment definitief wegbleven… Ik ben heel dankbaar dat ik er samen met mijn moeder, broer en schoonzusje bij mocht zijn. Een uur later waren ook mijn andere broers, schoonzusjes en de kleinkinderen aanwezig. We namen de tijd om samen ons eerste verdriet te delen. Daarna brachten we de huisarts en uitvaartondernemer op de hoogte. Samen met mijn schoonzusje heb ik mijn vader afgelegd. We wilden zoveel mogelijk zelf doen en dat voelde heel goed. De uitvaart is volledig in de geest van mijn vader geweest. Hij wilde gecremeerd worden en de avond ervoor hebben we een afscheidsviering gehouden in de Oosterkerk. Met alle aanwezigen zaten we rondom de kist en ieder van de kinderen en kleinkinderen heeft daar een woordje gedaan. Na afloop gingen alle stoelen aan de kant en hebben we een borreltje gedronken met een hapje erbij. Precies zoals mijn vader dat wilde. Het was een prachtig en heel persoonlijk afscheid. Ieder van ons heeft er een heel warm en goed gevoel aan over gehouden. Ik heb bemerkt dat dit ook belangrijk is geweest bij onze rouwverwerking.

Inmiddels zijn we anderhalf jaar verder en denk ik nog dagelijks aan hem, maar…..
Achter elke traan van verdriet, zit een glimlach van herinnering.

Tia

Martien Weel voor uw uitvaart in Hoorn en West-Friesland

Ik sta voor u klaar om met u een uitvaart te regelen waar u later met een goed gevoel op terug kunt kijken. Belt u voor meer informatie over een uitvaart in Hoorn en West-Friesland of vraagt u de kosten op.