Het afscheid van Cees Weel

Cees Weel

∗ 17 maart 1947 † 4 februari 2013

Cees overleed op 65 jarige leeftijd op 4 februari 2013. Veel te vroeg; hij genoot intens  van het leven en had nog zo veel plannen. In 2011 vertrok hij naar het Noorden van Tanzania,  waar hij ruim een jaar werkte in een klein ziekenhuisje in het plaatsje Kagondo. Hij was gestopt met zijn werk als huisarts in Medemblik en wilde daarna graag nog een poosje in zijn geliefde Afrika werken.

In augustus 2012 kwamen we terug, het leven lachte ons tegemoet. We hadden het zo goed, met elkaar en met veel lieve warme mensen om ons heen. Het plan was een serre aan het huis te laten bouwen en de tuin helemaal op de schop te gooien. Cees begon zelf enthousiast, voordat hij de tuinman zijn gang liet gaan. Voor de serre groef hij, vrolijk zingend, de fundering uit!

Totdat… eind september vreemde dingen met hem gebeurden. Hij viel soms “zo maar”, reed krassen en deuken in zijn auto en kon zich slecht oriënteren. Toen dit steeds ernstiger werd consulteerden we eind oktober zijn vriend/ex-collega, die hem dezelfde dag nog voor een onderzoek naar het ziekenhuis verwees. Dat onderzoek wees uit dat er sprake was van een hersentumor. Hij werd geopereerd en onderging chemokuren. Helaas kregen we van de artsen tenslotte te horen dat verdere behandeling niet meer zinvol was.

Tot het eind aan toe bleef hij gelukkig helder van geest. Zo nam hij zelf contact op met de uitvaartondernemer, zijn neef in Hoorn, om zijn uitvaart te bespreken en koos zelf iemand die zijn uitvaartdienst zou leiden. Hij zag de realiteit onder ogen. Bij veel gebeurtenissen, zoals verjaardagen en de feestdagen, was het ons duidelijk dat hij er de laatste keer bij aanwezig zou zijn. Eigenlijk hadden we het in die tijd heel goed, leefden zeer intens, praatten heel veel met elkaar, tot de laatste dag aan toe.

Na zijn overlijden hebben zijn twee dochters en ik  hem samen gewassen, een intens mooi en sereen ritueel.

Tijdens de condoleance zagen we een eindeloze stoet mensen aan ons voorbij trekken, die stuk voor stuk hun waardering uitspraken voor de mens en de arts die Cees was geweest. Zijn uitvaart was zeer indrukwekkend. In de kerk, afgeladen vol met mensen, stonden veel mooie bloemstukken, zong een prachtig koor en werden veel lovende woorden gesproken. Zelf mocht ik een brief van hem zelf voorlezen, waarin hij met dankbaarheid en blijdschap op zijn rijke leven terugblikte. De grote waardering en warme belangstelling van zo veel mensen waren ondanks het verdriet en gemis, een grote troost! We gedenken hem als een zeer bijzonder, positief, lief, toegewijd, attent, sociaal, origineel, intelligent, vrolijk mens.

Het was een zeer moeilijk jaar, we missen Cees onzegbaar. Zoveel zaken voor het eerst zonder hem te moeten beleven. Bijvoorbeeld verjaardagen en de “feestdagen“.

Een moeilijk moment, vandaag, zijn sterfdag. Deze dag zullen we met de kinderen en familie bij elkaar komen, zijn graf bezoeken, elkaar steunen, en… doorgaan in zijn geest: genieten van de mooie dingen in het leven!

Marijke Braun