Onze moeder is geheel plotseling in haar slaap overleden vlak voor haar
90ste verjaardag. In plaats van een verjaardagsfeestje werd het een definitief
afscheid van onze moeder. Mijn zus Thea werd ‘s morgens vroeg gebeld vanuit het verpleeghuis met de mededeling van moeders overlijden. Veel tijd om over het verlies na te denken heb je niet, er moet direct gewerkt worden aan een waardig afscheid en dat hebben we met alle zussen en broer gedaan.

Dezelfde dag stond ze al opgebaard bij ons (Diny en Antoon) in huis.
We hebben haar hier nog drie dagen in onze nabijheid kunnen
hebben. Samen met haar kinderen, klein en achterkleinkinderen,
familie en kennissen hebben we in gezelligheid haar lange leven, een leven vol energie en liefde naar haar gezin en iedereen die ze in haar leven is tegen gekomen, uitvoerig besproken en hebben we het definitieve afscheid kunnen voorbereiden.

Het moest een waardig afscheid worden zoals ze verdiend heeft met veel inbreng van de kinderen en met behulp van Martien Weel. Met alle kinderen hebben we onze moeder begeleid naar de St. Lucaskerk in Venhuizen. Het werd een prachtige dienst, mooie gezangen en gesproken woord. Omdat er thuis met z’n allen samen altijd werd gezongen en onze moeder daar altijd zo van kon genieten, hebben we ook tijdens de dienst weer samen gezongen. Dit gaf ons allen het gevoel dat mama, die nog steeds zo in onze nabijheid was, het zeker heeft gehoord.

Ze is begraven bij pa in het familiegraf. Op het graf staat een kruis dat door haar zelf is uitgezocht toen pa was overleden. Geregeld loop ik even naar het kerkhof en bezoek het graf waar ik dan even stil sta en dan terugdenk aan hoe haar leven is geweest. Gevoelens van verdriet zijn er niet echt meer, wel van gemis. De laatste maanden van haar leven werd het contact met haar steeds minder. Ze wist mijn naam niet meer en het werd moeilijker om een gesprek met haar te hebben en dan neem je ongewild al een beetje afscheid.

Thuis heb ik een mooie foto van haar en die hangt naast het door de kerk verstrekte kruisje, zodoende hebben we een mooie en blijvende herinnering aan haar.

Diny