Het is alweer enige tijd geleden dat mama overleden is, maar nog vaak denk ik terug aan haar laatste tijd, voordat zij bij ons wegging. De weken voor haar overlijden had mama het zwaar. Zijzelf wilde nog heel graag bij haar kinderen en andere dierbaren blijven, maar haar lichaam was werkelijk helemaal op. Mama was al heel wat gewend wat pijn betreft, maar nooit hoorden wij haar klagen. Tot op het allerlaatst probeerde ze ons te overtuigen dat het allemaal nog wel meeviel, maar zelfs een leek kon aan haar zien dat dat niet waar was.

Haar laatste dagen zijn wij bij haar gebleven en hebben haar met veel liefde verzorgd, zoals zij dat al jaren voor ons deed. Toen mama aangaf klaar te zijn voor het afscheid en wij haar hadden overtuigd dat het “goed” was zo, is ze de volgende dag in alle rust overleden. We zijn nog enige tijd bij elkaar gebleven voordat we anderen op de hoogte hebben gebracht. Dit vonden we achteraf allemaal heel waardevol, nog echt zo van ons alleen.

De wensen van mama wat betreft haar uitvaart enz. hadden wij al jaren voordien met mama besproken en op papier gezet. Daarna was een telefoontje naar de uitvaartverzorger genoeg om alles in gang te zetten. Zijn komst bracht meteen rust. Hij heeft ons geholpen bij de laatste zorg van mama. Mama bleef thuis maar wilde geen bezoek, alleen haar kinderen en partners mochten bij haar zijn. Ondanks dat kwam Martien, ongemerkt, vaak langs om alles te controleren. Alweer een troost dat ook hij het belangrijk vindt hoe mama er bij ligt. Wij gingen dan ook zonder moeite elke dag even koffie bij haar drinken.

Wij hebben alles zelf kunnen doen, dus ook mama in de kist leggen, de kist sluiten en haar vervoeren naar de auto, de kerk, de begraafplaats en zelfs het laten zakken van de kist. Heel belangrijk voor ons, omdat mama ook zo lang mogelijk alles voor ons heeft gedaan. De uitvaart zelf was op een stralend zonnige dag, zoals dat bij mama paste. Na een mooie herdenkingsdienst in het kleine sfeervolle kapelletje hebben we mama naar haar laatste rustplaats gebracht. Wij hoefden nergens op te letten, alles verliep rustig en goed. Na de uitvaart zijn we allemaal bij elkaar gekomen voor een kopje koffie met uiteraard een chocolaatje en hebben we op verzoek van mama geproost op het leven, waar zij intens van genoten heeft!!

We denken nog vaak aan mama en brengen haar regelmatig een bloemetje. Zij heeft een onuitwisbare plek in onze harten en wij kijken met een goed gevoel terug op haar afscheid.