Bijna 25 jaar na het overlijden van mama heeft nu papa voorgoed afscheid genomen. Papa, waar we zo rijk mee zijn geweest. Het lijkt alweer zo lang geleden dat we met zijn allen bij zijn bed zaten. Met z’n allen bedoel ik mijn twee broers en drie zussen. Ook onze partners en kleinkinderen waren aanwezig. Hoewel hij besefte dat hij ernstig ziek was en ook wist dat hij een beperkte tijd te leven had, kwam zijn overlijden toch nog plotseling.
Zondag 4 januari 2009 waren wij op visite. Hij voelde zich onrustig en was de weg kwijt. Angstig om te gaan slapen, omdat hij wellicht voelde dat zijn ogen zich voorgoed zouden kunnen sluiten. Voelde hij zijn dood aankomen? Er werd niet over gesproken, maar die zondagmiddag weerspiegelden zijn ogen en gezicht het in gang gezette natuurlijke afscheidsproces. Ik noem het een natuurlijk proces, omdat wij konden zien dat het aardse leven zijn lichaam aan het verlaten was. “Ik ben zo moe” zei hij, “Ik wil het liefste slapen en anders maar helemaal niet meer wakker worden”. De huisarts kwam en gaf hem medicatie om te kunnen slapen. Op een ontspannen wijze hebben we papa naar zijn bed gebracht. Het voelde heerlijk voor hem, eindelijk eventjes te gaan liggen, niet wetende dat het zijn eeuwige rust zou worden. Omdat hij zo heerlijk lag te slapen ging een aantal van ons naar huis. Rond half negen ’s avonds werden we gebeld en kregen te horen dat papa achteruit ging. Aangekomen in zijn woning lag hij in een diepe, niet ontwaakbare slaap. Zijn ademhaling was onrustig en het leek alsof hij alles kon horen en ons probeerde duidelijk te maken dat hij naar het licht wilde. We huilden en hielden zijn handen vast, omhelsden hem en intens verdrietig zeiden we:“Ga maar pap, ga maar, het is goed zo”. Hij gleed langzaam weg en daar lag hij dan… geveld door ziekte en uitputting. Het was twee uur ’s nachts…
We besloten Martien Weel te bellen. We hadden vernomen dat hij meedenkt en de bijzondere wensen van nabestaanden volledig respecteert. Wij hebben papa zelf gewassen en aangekleed. Toen zagen we eindelijk waar hij zo in stilte naar verlangde: zo vredig, rustig, voldaan en zo oneindig lag hij in zijn eigen bed alsof hij sliep. We hebben alles zoveel mogelijk zelf gedaan en er was die hele week voorafgaand aan de begrafenis veel bezoek aan huis. Iets wat we als heel bijzonder hebben ervaren. Voor de begrafenis hebben we met zijn allen de deksel op papa’s kist gelegd en één voor één de knoppen erop vastgedraaid, dat was een heel bijzonder moment. De kerkdienst verliep mooi en er werden lieve woorden gesproken. Een kleinzoon zong een mooi lied voor opa. In zijn blauwe kist, onder een strakblauwe hemel in de stralende zon, hebben we papa naar zijn allerlaatste rustplaats gebracht. Daar is papa aan de aarde toevertrouwd en ligt hij samen met mama in eeuwige rust.
Pap, wat missen we jou…!
Je kinderen
Martien Weel voor uw uitvaart in Hoorn en West-Friesland
Ik sta voor u klaar om met u een uitvaart te regelen waar u later met een goed gevoel op terug kunt kijken. Belt u voor meer informatie over een uitvaart in Hoorn en West-Friesland of vraagt u de kosten op.