Op de 13e mei 2000 werd ik gebeld door Lenie Groot die mijn telefoonnummer van een wederzijdse kennis had gekregen. Zij stond op het punt te worden opgenomen in het AMC in Amsterdam waar zijn een ingrijpende darmoperatie moest ondergaan. Als pianiste van de Hoornse Operettevereniging zocht zij een vervanger voor de Stadsfeesten in 2000. Toevallig was ik in de gelegenheid en heb haar mijn medewerking toegezegd.

Uit dit contact is een blijvend gevoel van vriendschap ontstaan.
Na een herstelperiode van tenminste 5 maanden zijn we steeds meer naar elkaar toegegroeid. Helaas bleek na ruim 3 jaar dat de darmkanker was uitgezaaid. Na 3 chemo-therapieën en 6 maanden spanning lieten de geneesheren in maart 2004 weten dat er voor Lenie geen genezing in zat.

Het was een verdrietige ontwikkeling. Samen hebben wij toen besloten te streven naar redelijke kwaliteit van leven. Ze ondernam alles om het proces te stoppen. Van niet-toxische medicatie tot warmtetherapie in Keulen, afgewisseld met acupunctuur en Simonton-therapie. Het proces werd beïnvloed, maar helaas kwam in juni 2004 een rampzalige uitzaaiing in de kleine hersenen. Na 2 maanden thuisverpleging en nog 3 weken in de Hospice Dignitas was alle weerstand gebroken en is ze na afscheid van familie en vrienden zonder pijn weggegleden.Tot het eind was ze heel goed aanspreekbaar.

De uitvaart
Op verzoek van Lenie is al in juli 2004 contact gelegd met Martien Weel . Ze had al eerder goede berichten over hem vernomen en een uitvaart bijgewoond. Ze wilde alle tijd nemen haar uitvaart grondig met hem en ons te bespreken. Al spoedig werd gekozen voor een “afscheidsfeest voor alle vrienden en belangstellenden“, bij voorkeur in de Oosterkerk met de volgende dag een begrafenis in kleine kring.

Vooral dat afscheidsfeest vereiste nogal wat voorbereiding. Met name de muzikale onderdelen kregen veel aandacht. Het werd een echt draaiboek. Vanwege haar grote bekendheid in Hoornse muziekkringen was ze van mening dat iedereen die haar had gekend in de gelegenheid moest zijn het “feest” bij te wonen.De organisatie was van begin af bij Martien Weel in goede handen. Hij zorgde voor prima ondersteuning. Hij heeft zich goed voorbereid en maakte de plechtigheid voor 425 kerkgasten tot een rustig en indrukwekkend geheel.

Lenie lag op bed opgebaard in de kerk, wat tot dan niet eerder was voorgekomen. Dat was voor velen een grote verrassing. Haar kinderen hebben gekozen voor een sober grafmonument met een prachtige omlijsting in marmer waarop alle warme karaktertrekjes die haar zo geliefd hadden gemaakt zijn uitgebeeld.

Hoe verder
De periode van ruim 11 maanden hebben wij gebruikt om naar het einde toe te leven. Ik heb het voorrecht jaarlijks een reünie te mogen organiseren, die in het teken van de muziek staat. Dit was ook háár idee.

Ik heb wel geleerd met het verlies om te gaan door er veel over te spreken, tranen de vrije loop te laten en geduld te hebben. Rouwverwerking kost veel tijd. Na 2 jaar leeft zij nog steeds in mijn hoofd alsof het alles gisteren is gebeurd.

Wim van der Rijst