Ton Boomkamp

∗ 20 maart 1944 † 12 november 2011

Op een woensdagmiddag in september belde Ton mij op en zei: ”De dokter zegt dat ik kanker heb”. Dit was het begin van een zeer hectische periode van onderzoeken, chemo, ziekenhuisopname, ingrepen, herseninfarct en een hersenbloeding. Ons leven veranderende in een achtbaan. Samen zijn we in de achtbaan gestapt en het heeft ons beiden ook veel goeds gebracht. Aandacht en liefde van velen en voor elkaar. Na de ziekenhuisopname is Ton gelukkig nog 10 dagen thuis geweest en is op 12 november in het ziekenhuis overleden.

En dan moeten er veel beslissingen worden genomen. Mijn zus en schoonzus hebben Ton verzorgd en dat heeft heel veel voor hen betekend. Daarna zijn we met Martien gaan zitten om alles te regelen rondom het afscheid van Ton. Voor ons was er maar één keuze: Ton moest thuis zijn!
Beneden werd zijn werkkamer ingericht door de familie en ondertussen maakten wij een keuze voor de kist, kaarten, advertentie en dergelijke.

We wilden ook een afscheidsviering in de Oosterkerk in Hoorn, vlakbij huis en de andere plekken waar Ton gewoond heeft in Hoorn. In alle rust bespraken we dit en we kregen alle ruimte om onze ideeën te verwoorden. Aan het eind van de middag kwam Ton weer thuis en lag hij vertrouwd in zijn eigen kamer en tussen zijn eigen boeken. De kamer van Ton grenst aan de huiskamer en iedereen kon bij hem binnenwandelen. De kleinkinderen maakten tekeningen en legden dat bij opa. Ze versierden de kist en anderen schreven teksten op de kist.

Donderdagavond droegen we Ton naar de Oosterkerk en toen hij binnen werd gebracht zat de kerk vol. Ton werd in het midden tussen de aanwezigen neergezet. We hadden gevraagd of iedereen een bloem mee wilde nemen. De kleinkinderen hadden alle losse bloemen van de gasten aangenomen en alvast de plek voor Ton versierd. Het werd een zee van bloemen, prachtig.
De afscheidsviering was gevuld met muziek, gedichten en verhalen over het leven van Ton. Na afloop hebben we geproost op zijn leven en was er een informeel samenzijn met een hapje en een drankje. Het was een prachtige avond en we hebben daarna Ton weer naar huis gedragen waar wij hem bedekt hebben met alle bloemen.

De volgende morgen hebben we Ton, samen met zijn drie kleinzonen, in zijn eigen bussie naar het crematorium gebracht. Daar hebben we met de naaste familie en vrienden op intieme en persoonlijke wijze afscheid genomen.
Binnenkort ga ik samen met mijn kleinzoon de as van Ton ophalen en brengen we Ton weer thuis waar hij aan zijn reis over de wereld gaat beginnen. Ton wordt verstrooid over de hele wereld want als er iemand van de familie op vakantie gaat, neemt die gewoon wat as mee om het daar uit te strooien. Het heeft ons allemaal heel veel rust gegeven dat we afscheid hebben kunnen nemen van Ton op een manier die voor ons heel waardevol was.

Trudy Bakker en familie