Karel Bleeker

∗ 6 juli 1927 † 19 december 2011

In september 2011 moest de auto naar de garage om te keuren. Karel liet meteen nieuwe banden en een nieuwe accu aanbrengen. Bij thuiskomst zei hij: “Kun jij van de winter veilig rijden.” Op mijn vraag “en jij dan?” kwam geen antwoord.

In november moest de tuin winterklaar gemaakt worden. Even tuinieren dan weer uitrusten, maar zoals altijd niet opgeven. Karel was 84 jaar en je denkt dan: het hoort bij zijn leeftijd.

Toen het nog slechter met hem ging wilde hij toch naar de huisarts, daarna naar het ziekenhuis voor onderzoek en weer naar huis. Na een zeer slechte nacht moest hij de volgende dag per ambulance naar het ziekenhuis. Eén uur na aankomst kreeg Karel in het bijzijn van dochter Carrie en mij een hartstilstand. Reanimatie volgde en opname op de I.C. De dagen daarna leefden wij tussen hoop en vrees. Na 19 dagen is Karel in het bijzijn van Carrie, Margriet en mij overleden.

Dezelfde avond nog lag hij keurig thuis opgebaard, dat was ook zijn wens. De kinderen en kleinkinderen konden zo op eigen wijze afscheid nemen. Kleinzoon Luuk mocht de kaarsen naast de kist opsteken. Kleindochter Femke durfde eerst niet naar opa te gaan kijken, maar na een paar dagen ging ze toch. Een hele overwinning voor haar. Zij kon zo ook de tekening die ze voor opa had gemaakt in de kist zien liggen. Ook Luuk en Iris hadden een tekening voor opa gemaakt.
Met ons achten hebben wij op de dag van de crematie de kist gesloten. Heel emotioneel maar het gaf een heel goed gevoel dit samen te doen. De crematie hebben wij op onze eigen wijze ingevuld. De dochters, kleindochters en ik hebben gesproken. De muziek die Karel jaren geleden zelf had uitgezocht werd gespeeld en zo kreeg de plechtigheid een eigen karakter. Wij kijken dan ook met een heel goed gevoel terug op deze dag.

Karel was een man van weinig woorden. Zijn gezin was alles voor hem, daar leefde hij voor. Door zijn belangstelling voor ons en zijn hulpvaardigheid toonde hij zijn liefde. Wij zijn heel dankbaar dat Karel, ondanks een aangeboren hartafwijking, toch 84 jaar is geworden.

Zijn lichaam was op en het was goed zo, we hebben met elkaar een heel mooi leven gehad. Wij missen hem heel erg , maar de mooie herinneringen die wij samen hebben beleefd koesteren wij elke dag.

Guus