Eric Beers

∗ 5 augustus 1954 † 19 januari 2012

Dinsdag 8 februari 2011 zag ik na het sporten dat ik drie gemiste oproepen van mijn vader had. Ik belde hem terug en hij vertelde dat hij longkanker had en dat het kwaadaardig was. De grond zakte onder mijn voeten vandaan en het enige wat door mijn hoofd schoot was: ”Kanker, dood, morgen is hij er niet meer, ik kan niet zonder mijn vader”.

De maanden die volgden waren zeer heftig. Veel doktoren, ziekenhuizen, chemo’s, bestralingen, maar gelukkig ook veel leuke dingen. We hebben elkaar ontzettend gesteund waardoor de band tussen ons nóg sterker werd. Ik bleef al die tijd erg optimistisch want mijn vader voelde zich, ondanks de kanker, ’goed’. Als ik bij hem was zei hij altijd dat hij zich meteen een stuk beter voelde en zijn ziekte vergat.
De laatste twee weken heeft mijn vader in het Hospice in Hoorn gelegen. Hij bloeide daar helemaal op en we hebben daar nog vele leuke gesprekken gehad. Totdat de avond kwam waarin mijn vader vertelde dat hij zo niet meer verder kon leven en dat het einde toch echt in zicht was gekomen. Hij was niet bang voor de dood, maar hij vond het zo erg voor mij. Ik vroeg hem hoe hij zijn afscheid voor zich zag en hij antwoordde; ”Dat laat ik aan jou over, ik vertrouw je volledig en weet zeker dat het goed komt”. Daar sta je dan, op je 22ste en beseft dat jij de crematie van je vader moet regelen.

Woensdag 18 januari 2012 zijn er nog veel mensen langs geweest in het hospice. ’s Avonds waren we met z’n tweeën en heb ik in mijn pyjama aan zijn bed gezeten. Ik heb een cd van Stevie Wonder opgezet en toen deze af was, blies mijn vader zijn laatste adem uit. Natuurlijk was ik ontzettend verdrietig, maar ik had er ook vrede mee. Het was goed zo.
Wanneer ik terugkijk naar zijn uitvaart, heb ik hier alleen maar lovende woorden over. Ik heb er alles aan gedaan om dit in de geest van mijn vader te doen en wat voor mij goed voelde. De kaart, advertentie, condoleances, afscheidsbijeenkomst, crematie en samenkomst na afloop waren goed. De sfeer was fijn en alle mensen die hun medeleven toonden hebben mij erdoorheen gesleept. Het hele plaatje klopte en ik weet zeker dat mijn vader trots op mij geweest zou zijn. De uitvaart heb ik laten opnemen en wanneer ik hier naar terugkijk, doe ik dit met een lach op mijn gezicht.

Het is nu bijna 2 jaar later en ik mis mijn vader nog iedere dag. Ik denk vaak terug aan de afgelopen jaren en ben ontzettend blij dat ik zoveel lieve mensen om mij heen heb die mij niet alleen in die tijd, maar ook nu nog ontzettend steunen. In ons huis heeft mijn vader een mooie plek gekregen. Ik vind het een fijn idee dat mijn vader weer bij mij is.

Pap, ik ben blij dat je dit aan mij hebt overgelaten, dat je mijn daarin vertrouwd heb en het is inderdaad allemaal goed gekomen. Ik hou van je.

Suzanne Beers