Jaap Bol
∗ 25 juni 1930 † 3 november 2012
Ik werkte tijdelijk als hulp in de huishouding op het postkantoor in Hoogkarspel. Een monteur was bezig met het onderhoud van de telefoon. ‘Breng jij de monteur maar een kopje koffie.’ Zo hebben we elkaar ontmoet. Drie jaar later zijn we getrouwd en op een week na zijn we 58 jaar getrouwd geweest. We hebben het goed gehad met elkaar en onze kinderen.
De volkstuin was een grote hobby. Wat was hij blij en trots als hij met een emmer sperziebonen, een krop sla of iets dergelijks thuiskwam. De oogst was weer goed gelukt.
Na zijn 40-jarige loopbaan bij de PTT heeft hij een groot aantal gezonde en fijne jaren van zijn pensioen genoten. Hij heeft veel getuinierd, gereisd en plezier gehad van zijn kleinkinderen, familie en vrienden. De laatste jaren waren moeilijk. De ziekte van Alzheimer werd steeds erger en er kwam ook nog een longaandoening bij die niet meer te behandelen was. Hij kon niet meer thuis wonen en moest worden opgenomen in Lindendael, ik raakte hem steeds meer kwijt. Ik ging elke middag heen en elke keer weer dat verdrietige afscheid. Na vier maanden in Lindendael is hij overleden.
Hoe goed is het dan dat je alles met elkaar kunt regelen. Mijn man werd opgebaard in de mooie Pancratiuskerk in Oosterblokker. Wij hadden daar een speciale band mee, wij bezochten samen daar vele concerten en waren vrienden van de Pancratiuskerk. Hij lag daar zo mooi, het klinkt raar maar toen hij daar zo in die kist lag was hij weer de man die hij was, ik herkende hem weer. Ik was hem kwijt en nu had ik hem weer terug. We hadden een sleutel van de kerk en gingen geregeld even kijken. De condoleance heeft ons veel goed gedaan, zoveel belangstelling, dat hadden we niet verwacht.
Bij de crematieplechtigheid werd de kist door de kinderen en oudste kleinkinderen naar binnengedragen. De muziek waar hij van hield hebben we zorgvuldig uitgezocht. Griekse muziek, daar hield hij van (we zijn 20 keer naar Griekenland geweest), klezmermuziek omdat hij de concerten in de Pancratiuskerk zo mooi vond en muziek van Chopin.
De toespraken van onze zoons deden mij veel goed en de toespraak van onze oudste kleindochter die herinneringen ophaalde aan haar opa was zo mooi.
Na afloop heb ik van alle prachtige bloemstukken enkele bloemen genomen en heb daar thuis een nieuw bloemstuk van gemaakt en bij zijn foto neergezet.
We kijken met veel goede herinneringen terug op een mooi afscheid. Het is nu een jaar later, wat is het stil en we missen hem maar herdenken hem met mooie herinneringen.
Gré