Mijn vader was een man van weinig woorden maar wel één met een duidelijk oordeel en visie. Altijd een luisterend oor en belangstellend naar ieder persoon. Hij had een brede interesse en kennis van uiteenlopende zaken.
Vader van 5 (schoon-)kinderen, 7 kleinkinderen en 2 kleinkinderen op komst. Zijn gemis is met geen pen te beschrijven.

Mijn vader woonde in de Westerhaven nadat hij vanwege een beenamputatie in een rolstoel belandde en dagelijkse verzorging nodig had. Hij kon niet meer zelfstandig wonen en daarin had mijn vader en de kinderen helaas geen keuze.
Liefdevol heeft mijn vader met veel plezier gewoond in Westerhaven. De eetzaal heeft hij nooit van binnen gezien want daar hield hij niet van. Mijn vader kwam nergens, ging ook nooit op visite want daar had hij geen behoefte aan maar hij ontving wel dagelijks bezoek en dat vond hij prachtig met name de verhalen van vroeger. Hij zat graag thuis waar de computer zijn grootste hobby was. En wat was hij trots op zijn (schoon)kinderen en kleinkinderen. Onderscheid maken deed hij niet. Hij zei altijd dat je dat nooit moest doen, ook niet in het bedrijfsleven.

Na het overlijden van mijn moeder in 1994 is mijn vader vijf maal verhuisd in vijf jaar tijd omdat hij zijn plekje niet meer kon vinden. Uiteindelijk kwam het goed aan de Visserseiland en de Westerhaven.

Eind 2008 werd geconstateerd dat een tweede beenamputatie ook noodzakelijk was en dat zou uitgevoerd worden in februari 2009.
Zelf verbleef ik in China en vernam dat de operatie plotsklaps werd vervroegd vanwege een complicatie. Nog diezelfde dag zat ik in het vliegtuig naar huis. Het gevoel was te overheersend om te negeren er niet bij te zijn.
Drie dagen later is mijn vader onverwachts overleden, een dag na zijn verjaardag en een dag voor zijn operatie. Alle kinderen en kleinkinderen waren net 1,5 uur daarvoor vertrokken. Hij heeft zelf zijn tijd bepaald. Wij hebben het totaal niet zien aankomen en de schok was enorm.

Wij hebben Martien gebeld om de uitvaart te verzorgen.
Hij heeft mijn oma van 93 jaar ook begeleid en zijn manier van werken en betrokkenheid spreekt ons enorm aan. Mijn broers, zussen en ik zijn nogal ongeduldig van aard en daarin kan hij een uitstekende balans brengen.
Het zelf aangeven van overlijden bij de gemeente, zelf de kist dichtmaken, het wassen en aankleden van mijn vader, het samen de kist brengen naar zijn laatste rustplaats en het mooiste dat mijn vader na overlijden 5 dagen thuis was. Stuk voor stuk handelingen die voor ons van onschatbare waarde zijn geweest. Het is een stukje verwerking in het gehele proces en het helpt gewoon.

Er spelen er geen gedachten van “had ik maar” alles is gegaan zoals mijn vader had gewild.

Wij hebben veel te kort van onze ouders mogen genieten maar wat hebben ze ons veel meegegeven.

Sjerstin