Willem Bakhuijsen

∗ 4 november 1942 † 23 juli 2011

Na twee jaar van diverse ernstige ziektebeelden werd Willem opgenomen op de afdeling Nefrologie van het W.F.G. Na enkele dagen werd besloten hem naar de I.C. te brengen wegens ernstige benauwdheid. Zijn toestand verslechterde zodanig dat hij kunstmatig in slaap werd gebracht en gehouden. Na drie weken op de I.C. werd ons helaas verteld dat men de behandeling moest staken wegens geperforeerde darmen.
Willem is niet meer bij bewustzijn geweest, hierdoor hebben wij niet echt afscheid kunnen nemen maar zijn dankbaar voor het feit dat hij niet heeft hoeven lijden. Hier konden wij vrede mee hebben. Nadat alle broers en zusters voor de laatste keer bij Willem geweest waren, bleven de kinderen en ik bij Willem tot hij overleden was.

We leefden in een roes en alles ging heel snel. De uitvaart moest geregeld worden, de kaarten, de advertentie, de bloemen enz. enz.
Sander en Monique wilden graag hun vader zelf wassen en aankleden waarna Willem werd overgebracht naar het crematorium aan de Berkhouterweg in Hoorn. Daar lag hij in een speciaal kamertje waar wij de sleutel van hadden, zodat we naar Willem konden gaan als we daar behoefte aan hadden.
De afscheidsbijeenkomst was bij Zwaluwen 30. We verwachtten heel veel mensen en de ruimte in het crematorium zou te klein zijn. Bovendien, Willem liep al 30 jaar bij Zwaluwen. Het was zijn kluppie.
Hij heeft de legpenning van de gemeente Hoorn gekregen, de Gouden Zwaluw en een lintje in de Orde van Oranje Nassau. Dat heeft hij niet voor niets gekregen. Daar was hij heel trots op. Ook wat hij voor de club heeft betekend werd natuurlijk opgenoemd.
Willem werd door iedereen “opa” genoemd. De kleinkinderen hadden de muziek uitgezocht van mijn Opa, mijn Opa en hebben kinderen een roos bij de kist gelegd.
Bij de condoleance heerste een ongedwongen sfeer waarna wij koffie en een borrel hebben genomen, precies zoals Willem het wilde. Hij moest eens weten dat dit zijn laatste plekkie was. De belangstelling was overweldigend. Zoveel hadden wij niet verwacht. Dit deed ons erg goed.

De crematie was in familiekring, waarbij de kinderen hebben geholpen de kist te sluiten.
We hadden besloten om Willem mee naar huis te nemen, zo is hij nog elke dag bij ons.
Zijn lach en zijn groot gevoel voor humor missen we nog dagelijks.
Wij kunnen terug kijken op een prachtig eigen afscheid en de vele reacties die wij kregen in welke vorm dan ook.

Magda, kinderen en kleinkinderen.