Appie Baantjer

∗ 16 september 1923 †29 augustus 2010

Appie en ik aten elke maandag kibbeling en dronken daarbij een goed glas wijn. De laatste maanden had hij af en toe de hik, zeker te schielijk gegeten, zei hij dan. Tot hij mij begin augustus  belde en vertelde dat hij niet meer kon slikken en zijn eten in zijn slokdarm bleef staan. In het ziekenhuis werd een scopie van slokdarm en maag gemaakt. Ik mocht vanwege mijn verpleegkundige achtergrond mee naar binnen. Het beeldscherm liet een grote tumor zien aan het eind van de slokdarm, het zag er niet goed uit. Appie vroeg mij wat ik had gezien. Nadat ik het hem had verteld, schudde hij zijn hoofd en zei: ‘Dan is mijn tijd gekomen’.

Hij wilde graag naar het hospice in Alkmaar, omdat zijn hondje in Alkmaar werd verzorgd en hij dan dicht bij zijn hondje was, die dan vaak bij hem op bezoek kon komen. Dinsdag 24 augustus 2010 heb ik hem naar het hospice gebracht, hij heeft daar nog een glas witte wijn gedronken. Het was de bedoeling dat hij daar nog een paar goede weken zou hebben. Dit heeft niet zo mogen zijn. Precies een week later op dinsdag hebben zijn vrienden en ik hem uit het hospice gedragen. Hij heeft nog wel de voetbalwedstrijd Ajax-Kiev gezien, waarbij Ajax won en Appie dit nog als een mooi cadeautje zag. Hij had toen al veel pijn en zei ook dat hij niet wist dat sterven nog zo moeilijk was. Zondags is hij in het bijzijn van ons, zijn naaste vrienden, overleden.

Appie had geregeld dat er twee executeurs waren, waaronder ik zelf. Hij had verder alles op papier gezet, de begrafenis, de graftekst, maar ook welke goederen naar wie zouden gaan. Dit maakte het voor ons een stuk eenvoudiger. Ook mocht de kist niet te kort zijn, hij wilde languit kunnen liggen. De uitvaart moest door Martien Weel geregeld worden. Hij had ook de uitvaart voor zijn vrouw Marretje geregeld. Appie had veel van te voren geregeld, maar er was voor ons een complicerende factor. Wij moesten niet alleen een begrafenis gaan regelen voor onze vriend, maar ook die van een bekende Nederlander. Uiteindelijk hebben wij, in goed overleg met onze uitvaartverzorger, alles in de lijn van Appie uitgevoerd. Hij is thuis opgebaard en de familie kon afscheid nemen. Voor de fans was de mogelijkheid om afscheid te nemen in de Bonifaciuskerk in Medemblik. Tijdens het afscheid speelde een orkestje van alleen vrouwen. Hij moet ervan genoten hebben!

‘s Avonds na de bijeenkomst hebben we de kist gesloten. Samen met het uitdragen uit het hospice waren dit de meest emotionele momenten in al die dagen.

Zaterdag was het afscheid voor genodigden in de Ridderzaal van Kasteel Radboud. Appie was er trots op dat hij Ridder in de Orde van Oranje Nassau was. De entourage van het kasteel zorgde voor een mooi afscheid in een passende omgeving. Appie is begraven bij zijn Marretje en wij, zijn zes vrienden, hebben hem naar zijn laatste rustplaats gebracht en zelf in het graf laten zakken.

De samenkomst na de begrafenis begon met een glas champagne, het was immers twaalf uur en dat is, volgens Appie, de beste tijd om champagne te drinken. Wij hebben het glas op hem geheven.

Wij missen hem nog elke dag. Er zijn zoveel dingen, ik heb bijvoorbeeld zijn hondje, die me elke dag aan hem herinnert. Het is voor ons beiden een onvergetelijke vriend.

Douwe Woudstra en Afra Molenkamp