1 maart 2015 overleed mijn moeder, V.C.M. – Vronie – Hart-Overman.
Al haar twaalf kinderen waren op de begrafenis.

25-10-2015

Afgelopen maandag na hard werken in mijn werkplaats aan het Nieuwland
naar het frietkot op het Koepoortsplein, vrouw en kind op Texel,
met een zak patat met mayo lopend langs de Commandeur Ravenstraat
naar achteraan de Drieboomlaan, frietzak in de vuilnisbak
mond en handen aan servet afgeveegd,
door het hek van de begraafplaats naar het prachtige hoekje
waar ik de pas gelegde steen op moeders graf zag en fotografeerde.

Ooit afgesproken dat ze na haar dood contact met mij zou proberen te maken:
”Ik zal je aan je haren trekken jongen”,
zuchtte ik en ontspande mij diep, laat het nu maar gebeuren.
Het bleef stil tot er even een eeuwigheid later
met een geweldige smak een snoek of karper
in de sloot vlak achter het graf in de dichte krooslaag een groot gat hapte,
naar iets of wie of wat.
Wat zullen we zeggen,
“nou, dat was je moeder!”

Ik viste
ik roerde mijn lange haren
door de soep

maar na
vooronderzoek
over de grens van het leven:

contact legt
moeder met haar genen
ze doet de boodschap binnen

Peter Hart