Agnes Roozendaal – de Geus

∗ 5 september 1951 † 26 juli 2012

Mijn vrouw Agnes is vier jaar ziek geweest.
Natuurlijk hoopten we steeds op genezing , maar eigenlijk is er gedurende die jaren nauwelijks ruimte geweest voor optimisme. Haar lijdensweg heeft haar er niet van weerhouden om toch positief te blijven. Het bellen van onze dochters na weer een bezoek aan de artsen met negatieve uitslagen was wellicht het moeilijkste om te doen.
De dokters en de verpleegkundigen hebben er alles aan gedaan. Daar hebben we goede ervaringen mee, ondanks het negatieve resultaat. Ook in het laatste deel van het traject hebben we fantastische mensen over de vloer gehad. De vrouwen van de Omring, de huisarts.

De ziekte was niet te overwinnen. De laatste tijd is wel een heel waardevolle tijd geweest. Agnes had zelf de regie. Al onze familie leden, buren en vrienden zijn nog bij haar geweest in de laatste week. De troost kwam bij haar vandaan.
Ook wilde zij en detail met de uitvaartverzorger de uitvaart regelen. Een bekende van ons. Dat is ook gebeurd. De keuze voor het uitvaartcentrum aan de Johannes Post straat was een hele bewuste keus van haar met ons. Wij zijn daar ruim 36 jaar geleden in de toen nog katholieke kerk getrouwd. Het was ook de kerk van haar jeugd en de kerk van waaruit haar ouders waren begraven. De hele opzet werd doorgenomen. Wie doet wat? Het in memoriam heeft ze zelf aangegeven en haar broer moest dat gaan voorlezen. Gaat onze dochter Marjolein zingen? Wat zingt mijn zus? Wie worden er uitgenodigd? Toch wel een borrel in de Schouwburg? Ook de keuze voor een tenen mand gemaakt door ,,De Mythe’’ in plaats van een kist was een hele bijzondere. Dat wilde ze allemaal weten en dat werd allemaal verwerkt in een draaiboekje. Toen bleek ,dat de overlijdensdatum zeer waarschijnlijk de vakantie zou vallen, werd onmiddellijk een vervanger ingeschakeld. Ook hij werd onderdeel van het gesprek met Agnes. Dat klikte ook direct.

Toen Agnes niet meer verder kon en zij met ons had besloten, dat zij euthanasie wilde, was alles besproken. De euthanasie was natuurlijk al veel eerder besproken met ons en de huisarts. De verklaring was al meer als een jaar daarvoor opgesteld. Euthanasie is een groot goed , maar ook iets waar je pas van weet wat het is, als het zo dicht bij je komt. Het vaststellen van een moment van overlijden is bizar en zwaar belastend. Hoe kom je de laatste dagen daarvoor door? Je leven staat even stil. Slapen gaat niet meer! Hoeveel uur nog? Mijn kinderen en mijn schoonzoons voorop hebben mij er door gehaald.

Het afscheid van ons, staat in mijn geheugen gegrift! Ze was ook toen nog een steun voor ons! Agnes is thuis gestorven en opgebaard. Helemaal zoals zij en wij dat wilden. Dat gold ook voor de afscheidsplechtigheid. Wij konden daar alles in kwijt. De uitvaartverzorger assisteerde en adviseerde ons. Niet meer, niet minder.
Hierdoor konden wij Agnes in liefde los laten!

Aad Roozendaal