12 juni 2014 is één van die data die in mijn geheugen gegrift staat. Mijn vader belde mij op met de mededeling “het zit niet goed”.
Vanaf dat moment start er een proces waarvan je later beseft dat heel veel mensen het doormaken. Artsenbezoek, behandelplan en uiteindelijk de diagnose dat mochten de behandelingen aanslaan er maximaal nog 5 jaar te leven zou zijn.
Helaas! De avond op de dag van de laatste bestraling gaat het mis. Behandelingen hebben een dermate destructieve invloed op het lichaam gehad dat er complicaties ontstaan. De geest was nog sterk, het lichaam was op. Op 14 november, na nog een week van strijd, zijn de 5 jaren waarop gehoopt was 5 maanden gebleken.
Op verzoek van de artsen van het WFG, die mijn vader samen met het verplegend personeel fantastisch terzijde hebben gestaan, hebben wij het lichaam laten onderzoeken om te zien wat het proces zo versneld heeft. Dit ook in de geest van mijn vader, misschien kon met de kennis die opgedaan zou worden een ander geholpen zijn.
Het afscheid kwam dus sneller dan gedacht en dan sta je voor de taak om met je moeder en je broers een mooi afscheid voor je vader te organiseren. Moeder was sterk en besluitvaardig genoeg om het grootste deel van de uitvaart vorm te geven, waar nodig sprongen de zoons bij. Het was fijn dat we allemaal op één lijn zaten, je hoort nog wel eens dat het in andere families anders is.
De dag van de uitvaart, alsmede de dagen ervoor zijn als in een roes aan me voorbij gegaan. In de weken erna heb je om de haverklap “oh ja-momenten”. De uitvaartdienst was in het crematorium in Hoorn, waar stoelen tekort waren en dat voelde zo verdomde goed. Het was fijn om een kleine toespraak te houden, de mensen in het kort te schetsen wat de man voor me betekend heeft. De dagen na de uitvaart kon je de radio niet aanzetten of de tijdens de dienst gespeelde muziek schalde uit de speakers.
Na afloop van de dienst hebben we met onze naasten, vrienden en bekenden in café Seevanck in Oosthuizen het glas geheven op Klaas Boor. Met een diner in besloten kring hebben we de dag afgesloten, met het gevoel “het is goed zo”.
14 november is het een jaar geleden dat mijn vader overleed en zullen wij zijn as verstrooien. Een jaar waarin je als je naar het journaal kijkt denkt “hij heeft niet veel gemist”. Maar het gemis dat hij er niet meer is, blijft altijd.
Erik Boor
Martien Weel voor uw uitvaart in Hoorn en West-Friesland
Ik sta voor u klaar om met u een uitvaart te regelen waar u later met een goed gevoel op terug kunt kijken. Belt u voor meer informatie over een uitvaart in Hoorn en West-Friesland of vraagt u de kosten op.