Gepubliceerd in NHD op 13 mei 2011

Op een vroege wintermorgen in 2010 kreeg ik het telefoontje dat onze Tante Martha was overleden. Ik schrok en ik voelde me bedroefd over het definitieve afscheid.
Zij was de maand ervoor 94 jaar geworden en verlangde naar het einde en geloofde in een leven hierna. “Ik moet mijn padje lopen”, zei ze vaak.
Ze was de enig overgeblevene van haar zeven broers en zussen. Ze kon nog zo lang zelfstandig blijven wonen omdat ze hulp kreeg van familie, buren en de thuiszorg. Toen het echt niet meer ging is zij de laatste paar maanden nog liefdevol verzorgd in de “ Zandhove” te Spanbroek. Ze kreeg veel bezoek en genoot daar van.
Maar niets ging boven het Grote Oost 38 in Hoorn waar ze weer zo graag naar terug wilde, waar ze meer dan 50 jaar woonde en waar wij ons hele leven welkom waren. Het huis uit 1698 met zoveel geschiedenis, herinneringen en geheimen.
Het was voor mij een zeer dierbare plek.

Tante Martha was de zus van mijn moeder Corry, met wie ze altijd optrok. Omdat ze zelf kinderloos was, beschouwde ze ons ook een beetje als haar kinderen. Vooral Annelies en ik, de oudsten van de familie, logeerden vaak in Hoorn bij Opa en Oma en bij Tante Martha en Oom Cor. We hadden een warme innige band met elkaar.
Zij vroeg mij om te zijner tijd haar overlijdenskaart te maken en ze heeft deze gezien en goedgekeurd, alleen de dag en het uur wisten we gelukkig niet tevoren.

Zo kwam ik samen met neef Frits die ochtend van 25 januari in de “Zandhove” en maakte kennis met uitvaartverzorger Martien Weel uit Hoorn. Hij nam ons mee naar de kamer van Tante Martha en samen hebben we haar “mooi” gemaakt en liefdevol in haar kist gelegd. Alles werd, in overleg met ons, geweldig geregeld en omdat de pastoor van de Koepelkerk op het Grote Noord afwezig was, schakelde hij pastor Weel in om de uitvaartmis te leiden. Pastor Weel en tante Martha bleken elkaar achteraf goed te kennen, dat was echt een wondertje. Het afscheid voor familie, vrienden en kennissen vond plaats in het rouwcentrum waar Tante Martha haar laatste dagen in een eigen kamer verbleef en waar een fijne sfeer hing.
De gezongen uitvaartmis in de Koepelkerk was indrukwekkend en een ode aan haar. Zij die altijd in deze parochiekerk kwam en zich hier thuis voelde. Na afloop van de H. Mis en op weg naar de begraafplaats reden we samen met Tante Martha nog éénmaal langs haar geliefde Grote Oost 38, om voorgoed afscheid te nemen.
Met een brok in de keel begeleidden we haar naar de laatste rustplaats in het familiegraf bij haar ouders.

Ik mis haar maar ben dankbaar voor de liefdevolle jaren en aan alles wat zij ons gaf. Rust zacht lieve tante Martha en ook ik hoop op een “ weerziens” later…………

Greetje Roelofszen