Norbert Sijm

∗ 6 november 1963 † 17 april 2011

Op het moment dat het duidelijk werd dat de lymfklierkanker bij Norbert was teruggekomen, heeft hij samen met ons, zijn gezin, geregeld hoe hij bepaalde dingen graag had bij zijn eventuele afscheid. Samen hebben we besproken hoe het zou moeten gaan en hebben dat met zijn allen geregeld en op papier gezet.

Helaas bleek enkele weken later dat de vrees dat Norbert het niet zou redden waarheid was en op een mooie zondag in april overleed Norbert in bijzijn van zijn gehele familie. Onze kinderen wilden niet dat Norbert thuis zou blijven na zijn overlijden. We hebben Norbert thuis verzorgd en hebben zijn mooie pak en overhemd aangetrokken voordat hij naar het Achterom werd gebracht om daar opgebaard te worden.

De volgende dag zijn we weer met zijn allen om tafel gaan zitten om Norberts kaart en verdere zaken door te nemen en te regelen. We schreven een mooie kaart met Norberts afbeelding, een advertentie voor in de krant en bedachten een afscheidsbijeenkomst in de Oosterkerk. De volgende dag zou Norbert dan in besloten kring worden gecremeerd in het crematorium in Hoorn. Later wees iemand mij er op dat het hele symbolische dagen waren, afscheid op Goede Vrijdag en de crematie op Witte Zaterdag.

De dag van de afscheidsbijeenkomst in de Oosterkerk is een dag waar ik nog vaak aan terugdenk. Het prachtige weer, onze stoet over de Rode Steen naar de Oosterkerk was prachtig. De grote opkomst, de zee van witte rozen, de muziek en alle mooie woorden die de mensen over Norbert uitspraken.

Ook de bijeenkomst na het afscheid van Norbert was bijzonder fijn. Informeel en met een hapje en een drankje, zoals Norbert het graag wilde, konden we rustig praten met de mensen die er waren. We denken nog vaak terug aan die prachtige treurige dag.

Het was weer een prachtige zonnige dag toen we onder begeleiding van een toespraak en een terugblik op de vorige dag samen met de familie en vrienden voor het laatst afscheid namen van Norbert.

Norbert staat nu in de urnenmuur op de begraafplaats aan de Berkhouterweg, in het zonnetje, met uitzicht op de mooie bomen, precies zoals Norbert het graag wilde. Een mooie steen met een van zijn favoriete vliegtuigen erop geëtst markeert zijn plekje in de muur.

Nu, anderhalf jaar na het verlies van onze lieve Norbert, krijgt het verdriet een plekje en kijken we vaak met een glimlach terug op alles wat hij voor ons heeft gedaan en betekend. We lachen om anekdotes over hem, halen herinneringen op met onze familie en vrienden en gaan we zo goed als we kunnen door met leven, ook zoals Norbert het graag wilde. We missen hem intens maar in onze harten leeft hij verder met ons mee…