Mijn man had geen oma in de buurt en daarom ging zijn moeder op zoek naar een surrogaat oma. De mevrouw die destijds boven hem woonde, wilde deze rol wel vervullen. En zo ontstond de term Oma Boven. Ik ontmoette Oma Boven op mijn achttiende toen ik verkering kreeg met mijn man. Toen de partner van oma kwam te overlijden, beloofden wij de boodschappen wekelijks voor haar te zullen doen. En deze belofte zijn wij nagekomen toen wij gingen studeren en werken, verhuisden, gingen trouwen, onze eerste woning kochten en een kind kregen. Oma was en bleef op onze agenda staan om de boodschappen voor te doen en om gezellig even een praatje te maken.

Het was fijn om bij oma te zijn; alsof je je in een oude film bevond waarin iedereen galant was en beschamend om zich hen begon te kijken wanneer je binnen zou komen met een V-hals in plaats van een keurig colletje. Oma Boven was een chique dame die hoge eisen stelde aan zichzelf en aan haar omgeving. Ze had in haar leven weinig liefde gekend en wist hierdoor misschien ook niet altijd even goed liefde te geven. Maar als ze eenmaal begon dan werd je er door overspoeld.

Ik werd gebeld door het verzorgingshuis toen oma al in slaap was gebracht. Oma had, hoe vervelend zij dat soms zelf vond omdat ze niet meer wilde, een sterk lijf. Tijdens het waken heb ik haar voorgelezen uit een romannetje (de pikante stukjes overgeslagen/ aangepast al voorlezend). Daarna ben ik met mijn hoofd bij haar gaan liggen. Toen ik opkeek, had zij haar ogen open. Ik heb haar gedag gezegd en verteld dat ze mocht gaan. Op dat moment kwam ook mijn schoonmoeder binnen met een kussen onder haar arm; zij had hetzelfde idee gehad. Ook zij wilde niet dat Oma Boven alleen zou sterven en dat is dan ook niet gebeurd.

Oma Boven wilde geen uitgebreide begrafenis. Net zoals zij opgevoed was moest het allemaal sober en eenvoudig. Ze wilde bijgezet worden in het graf van haar man in Den Haag. Omdat oma veel antiek had wilde/durfde ik niet over haar geld en spullen te beslissen (ook niet toen zij mij vroeg hiervoor te zorgen) dus kreeg oma een bewindvoerder. Samen met deze bewindvoerder, een mentor en Martien Weel hebben wij de begrafenis in elkaar gezet. Het was prachtig! Martien had een advertentie laten plaatsen, had voor een mooie donkere mahoniehouten kist en schitterende bloemen gezorgd. Oma was gek op bloemen.
Maar hetgeen mij het meest is bijgebleven is de wijze waarop we als kleine groep om de kist zaten en op verzoek van Martien een gesprek met elkaar aangingen. Een gesprek waarin eenieder vertelde hoe hij of zij oma had ontmoet, wat zijn/haar band met haar was en wat zij konden vertellen over oma. Hierdoor was oma gewoon weer even echt aanwezig.

Er staat een hele mooie foto van oma in onze woonkamer en eens per half jaar gaan we naar Den Haag. Het verdriet heeft inmiddels een plek gekregen mede doordat ik wist dat zij niet meer wilde, ze had genoeg van het leven. Door het contact met Oma Boven heb ik geleerd dat ik wil kunnen vergeven, niet te koppig moet zijn en vooral wil genieten en aandacht wil geven aan de lieve en fijne mensen om mij heen.

Cynthia