Jack Appel

∗ 6 april 1951 † 1 september 2013

In 1992 werd Jack ernstig ziek , maar hij overwon de ziekte. Na de operatie, bestralingen en verdere behandelingen, pakte  zijn leven weer snel op. Hij genoot van de goede dingen des levens. Na zijn ziekteperiode intensiveerde dat; we ondernamen samen veel. We maakten lange wandelingen, fietsten veel, weekendjes weg, heerlijke vakanties in de bergen van Zwitserland.

Begin 2013 werd hij weer ernstig ziek. Dit keer stond hem een zware operatie te wachten na een serie bestralingen en chemotherapie. Hij ging moedig de strijd aan. Al gauw bleek echter dat er zoveel uitzaaiingen waren dat van een operatie, laat staat genezing, geen sprake meer kon zijn. Snel namen zijn krachten af. Zolang het nog  kon genoten we van onze uitstapjes. Jack heb ik gedurende zijn ziekteperiode thuis kunnen verzorgen.  Op een nacht  raakte Jack in een coma en hij is op  1 september 2013 ’s avonds  op 62-jarige leeftijd overleden.

Wij hebben de tijd gehad om veel met elkaar te spreken over alles. Over mooie herinneringen en ook over dingen die minder goed waren gegaan. We waren 42 jaar onafscheidelijk. Ook zei Jack dat hij had genoten van zijn leven.  Veel zorgen maakte hij zich over mij hoe ik het zou redden als hij er niet meer zou zijn. Later hoorde ik dat hij aan diverse mensen heeft gevraagd om een beetje op mij te letten.  Hij kreeg haast.  Er moest in huis ook nog het een en ander gebeuren en dat werd meteen geregeld.  Dat gaf hem rust.  Jack had geen angst voor de naderende dood.

Samen zijn we naar de begraafplaats gegaan om zijn plekje uit te zoeken. Ook gaf hij aan hoe hij de uitvaart geregeld moest worden.

Na het overlijden van Jack hebben Martien  Weel en ik samen Jack verzorgd. Hij werd thuis in de woonkamer opgebaard.  Familie en vrienden konden afscheid van hem nemen. In de kerk werd een herdenkingsdienst voor Jack gehouden. Daarin werden door collega’s, vrienden, familie, etc. veel herinneringen opgehaald.  De afscheidsdienst vond – geheel volgens zijn wens – plaats in besloten kring met familie en vrienden. Broers en vrienden hebben hem naar zijn laatste rustplaats gedragen. Aansluitend hebben wij het glas op zijn leven geheven.

Vaak ga ik naar zijn graf toe om even met hem te praten.  Mijn lieve Jack blijft voor altijd met mij verbonden. Ik draag hem mee in mijn hart. Lieve vrienden en familie helpen mij om door te gaan.

Jack heeft mij de opdracht gegeven om niet thuis te blijven zitten maar om dingen te ondernemen.  In het begin doe je dat met de moed der wanhoop.  Laten merk je dat je ook weer kunt genieten van bijvoorbeeld een wandelvakantie in Oostenrijk met lieve vrienden.

Na ruim een jaar kan ik zeggen dat het verdriet altijd en overal aanwezig is, maar de vele mooie herinneringen: zijn humor, zijn dwaze invallen, zijn onvoorwaardelijke liefde en vriendschap ,doen mij  glimlachen.

Frouwke