En toen was er de diagnose: kanker in beide longen, prognose slecht …………
Wat gaat er door je heen? Verdriet, angst, boosheid, maar ook opluchting. Nu weet je waarom je de laatste tijd zo moe was, geen energie meer had.
Ondanks alles vecht je ervoor, 8 chemokuren onderga je. Ze slopen je lichaam, maar niet je geest.

Er is zelfs nog tijd voor wat leuke dingen: ons 12,5 jarig huwelijksfeest, een feest, maar verdrietig tegelijk, zoveel emoties voor iedereen. We gaan nog met de kinderen naar de Lion King, wat een uitputtingsslag voor je is, maar wat heb je genoten ondanks de lange zit.

Toch is het ook een bijzonder jaar: het brengt ons zo dicht bij elkaar! Je bent ineens zo kwetsbaar, je hoeft nu niet meer die grote stoere man te zijn en laat nu ook je zwakke kanten zien. Je bent zo blij met iedere kaart, een bloemetje, mensen die op bezoek komen. Er wordt in Engeland voor je gebeden en zijn er vrienden die op een spirituele manier kracht doorsturen en jij, de nuchterheid zelve, bent hierdoor heel ontroerd.

Het einde is er toch nog snel. Je verliest de controle over je linkerbeen en er worden uitzaaiingen in de hersenen geconstateerd. Met een longontsteking word je onverwacht opgenomen in het ziekenhuis. Ook daar kom je weer bovenop, maar je lichaam is op, langzaam maar zeker ga je iedere dag een beetje dood.

De laatste dag: het gaat echt niet meer, je laat weten dat het allemaal niet meer hoeft. De acceptatie is er. Gelukkig kunnen we nog goed afscheid nemen. We zijn de hele dag bij je en rustig slaap je in. Je lijdensweg is voorbij.

En dan: de begrafenis, dat was altijd nog ver van je bed. Je hebt onze buurman, die Anglicaans priester is, gevraagd om een dienst voor jou te doen, maar verder dan dat zijn we eigenlijk niet gekomen.

Na je overlijden s’avonds, bel ik met Martien Weel, de eerste die in me opkomt. Ik heb eens overwogen om van te voren een gesprek met hem te hebben om te weten met wie we te maken hebben, maar nu is het te laat daarvoor en ik weet niet wat ik nu moet doen.
Martien stelt me gerust: hij wil s’avonds nog wel komen, maar denkt dat het beter is om de volgende ochtend in alle rust alles te regelen.

De ochtend na je overlijden hebben we alles doorgesproken. Wat is er veel om over na te denken en over te beslissen. Gelukkig krijg ik volledig de vrije hand in hoe ik het wil en ben blij met alle nuttige adviezen.

De condoleanceavond: zoveel mensen, onvoorstelbaar. Ik stel me voor dat je van boven alles bekijkt en zegt: “Komen ze allemaal voor mij?”
Een onverwacht moment op het einde van deze avond: met alleen vrienden en naaste familie rondom de kist wordt er door je beste vriend een afscheidsliedje gezongen en bidden wij een avondgebedje voor je laatste dag op deze aarde.
Heel ontroerend en intiem.

Het afscheid zelf is waardig, ik heb er een heel goed gevoel over. Martien betrekt de kinderen overal bij, precies zoals jij het ook zou willen.
Tijdens de dienst loopt alles perfect. Je lievelingsnummer wordt gespeeld en verschillende mensen vertellen iets leuks over je. Ik bedank je voor onze twee prachtige kinderen en alle goede dingen die we samen hadden
Na de crematie heb ik echt het gevoel: het is goed zo.

Lieve schat, het is nu bijna een jaar geleden. Waar je ook bent, we missen je heel erg, maar je bent altijd een beetje bij ons. We redden het wel!

liefs, M.